Historia szkoły

                                              Historia szkoły w Czarnem.

      Miejscowość Czarne powstała przy  trakcie wiodącym z Człuchowa do Szczecinka. Nazwę wzięła od rzeki Czarnej, obecnie zwanej Czernica.  Prawa miejskie miasto otrzymała od Wielkiego Mistrza Krzyżackiego, Konrada von Jungingena w 1395 r. Zaczęto używać nazwy Hammerstein.

   W XV wieku po wojnie 13-letniej miasto znalazło się w granicach Rzeczpospolitej. W XVII wieku było świadkiem bitwy rozegranej pomiędzy wojskami szwedzkimi a polskimi, dowodzonymi przez hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Polaków.
W roku 1772 nastąpił pierwszy rozbiór Polski - Pomorze Gdańskie znalazło się w granicach państwa pruskiego, a zatem i Czarne zostało przyłączone do Prus.

Po zakończeniu II wojny światowej miasto znalazło się w granicach Polski. Powrócono do słowiańskiej nazwy – Czarne.

   Tuż po wojnie ruszyło w Czarnem polskie szkolnictwo. Pierwszy dzwonek wybrzmiał jeszcze w 1945. 29 września  w budynku ulicy Szczecineckiej 3 nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły . Po uroczystej mszy świętej, odprawionej przez niemieckiego księdza Körnera, nastąpiło poświęcenie budynku szkoły. W nowym roku szkolnym 1945/1946 naukę w szkole podjęło 30 uczniów. Kierownikiem szkoły, a równocześnie nauczycielem klas IV/V i VI/VII,  został Leon Federski, a nauczycielką klas I, II i III Kazimiera Siarkowska.  

   Rok szkolny 1946/47 rozpoczęto w budynku przy ulicy Parkowej. Historia obiektu sięga roku 1899 r., kiedy to wybudowano okazały gmach przy parku miejskim z przeznaczeniem na szkołę.  Po zakończeniu I wojny światowej budynek został rozbudowany, dobudowano II i III piętro. Po zakończeniu działań wojennych zwycięska Armia Sowiecka umieściła w budynku szpital wojskowy, który ewakuowano w lipcu 1946 roku. Budynek przejęty przez władze polskie wrócił do swej pierwotnej funkcji – umieszczono w nim szkołę. Jak podaje kronika szkoły, budynek został przejęty w całości, pozbawiony jakichkolwiek sprzętów. Przejęto również budynek kuchni szkolnej, natomiast sala gimnastyczna pozostała w użytkowaniu sowietów – była wykorzystywana jako kino.

W przejętym budynku zorganizowano siedem oddziałów, w następującym porządku: na parterze urządzono klasy I, II i III, na I piętrze – IV, V, VI i VII oraz umieszczono kancelarię szkoły i pokój nauczycielski. Na II piętrze umieszczono pracownię przyrodniczą i  geograficzną oraz aulę.

Na III piętrze jedna z sal przeznaczona została na pracownię fizyczną.

   Wyposażenie w niezbędne pomoce, funkcjonowanie szkoły oraz utrzymanie budynku w należytym stanie technicznym było zasługą nie tylko miejscowych władz, ale było możliwe dzięki aktywności grona pedagogicznego, rodziców i uczniów szkoły poprzez wkład finansowy pochodzący z akcji sadzenia lasu, zbiórek złomu, kwestowania w trakcie imprez i zabaw, itp.

    W drugim roku szkolnym (1946/1947) do szkoły uczęszczało już 60 uczniów. Równolegle ze szkołą podstawową prowadzono szkołę zawodową. Organizowane były także kursy dla analfabetów.

   Pod koniec lat czterdziestych władze miejskie przeznaczyły znaczne kwoty na pomalowanie sal lekcyjnych, zakup pomocy naukowych, zorganizowanie radiowęzła i na ogrodzenie obiektów szkoły.

   W roku szkolnym 1953/54 do Szkoły Podstawowej w Czarnem uczęszczało 250 uczniów. Mieli oni do dyspozycji kółka zainteresowań: matematyczne, biologiczne i chemiczne oraz dwie drużyny harcerskie.

   W nowy rok szkolny 1954/1955 placówka weszła pod nowym kierownictwem, na czele którego stał Ludwik Szpak.

   W 1956 roku po powstaniu antysowieckim w Budapeszcie czarneńscy harcerze wzięli udział w zbiórce darów dla  węgierskich dzieci. Przygotowali 12 paczek.

   W 1959 roku w szkole został przeprowadzony kapitalny remont. Placówka wzbogaciła się o wiele nowych, niezwykle potrzebnych pomocy naukowych i sprzętu. W tym czasie do szkoły uczęszczało 648 uczniów, a pracowało w niej 19 nauczycieli.

   W 1960 roku kierownikiem szkoły ponownie został Leon Federski.

W roku szkolnym 1963/64 do szkoły uczęszczało 870 dzieci, nauczanie odbywało się na dwie zmiany w 23 oddziałach. Kadra nauczycielska to :  23 nauczycieli, 1 bibliotekarka, 2 wychowawczynie świetlicowe; kierownikiem szkoły był Aleksander Bakiewicz.

   Od 1 września 1965 roku kierownictwo Szkoły Podstawowej objął Jan Dragun.

   W roku szkolnym 1969/70 w szkole było 29 oddziałów (949 uczniów). Nauka odbywała się w 15 salach lekcyjnych i 6 salach specjalnych. Liczba nauczycieli -35.

   W 1972 roku oddano do użytku salę gimnastyczną o powierzchni ponad 300 metrów kwadratowych.

   W 1973 roku szkoła otrzymała status Zbiorczej Szkoły Gminnej. Dyrektorem został Benedykt Lipski. W roku szkolnym1974/75 naukę pobierało 852 uczniów.

   15 maja 1976 roku szkoła otrzymała imię marszałka Konstantego Rokossowskiego. W uroczystości nadania imienia uczestniczyła siostra marszałka, Helena oraz wojewoda słupski Jan Stępień, weterani Armii Czerwonej walczący podczas II wojny światowej na Pomorzu i kombatanci Ludowego Wojska Polskiego. Szkoła otrzymała sztandar, odsłonięto tablicę pamiątkową i utworzono Izbę Pamięci Narodowej.

   W 1980 roku w szkole uczyło się 767 uczniów, pracowało 41 nauczycieli, którzy systematycznie podnosili swoje kwalifikacje. Pod koniec lat 80-tych wyższe wykształcenie posiadało 53 % nauczycieli. Szkoła pracowała na dwie zmiany, konieczne stało się zatem dobudowanie nowego gmachu.

   11 maja 1984 roku ukonstytuował się komitet społeczny rozbudowy szkoły w Czarnem. W okresie tym placówką kierował Antoni Kowalewski.

   19 września 1987 roku uroczyście rozpoczęto budowę nowego skrzydła szkoły. Odbyło się to w obecności ówczesnego Inspektora Oświaty i Wychowania w Czarnem Antoniego Kowalewskiego i dyrektorki szkoły – Tamary Hoppe.

   W 1992 roku, za dyrekcji Reginy Lucińskiej, oddano do użytku 12 nowych sal lekcyjnych.

   Na początku lat 90-tych uchwałą Rady Pedagogicznej zrezygnowano z dotychczasowego patrona szkoły marszałka Rokossowskiego.

   W roku szkolnym 1993/94 w szkole uczyło się 1067 uczniów.

   W 1999 roku w wyniku reformy oświaty utworzone zostały gimnazja.  Naukę w Zespole Szkół w Czarnem podjęło 203 gimnazjalistów.

   3 września 2003 roku, za kadencji Reginy Lucińskiej, został oddany do użytku nowoczesny kompleks sportowy z halą sportową, siłownią, salą do gry w ping ponga i salą do gimnastyki korekcyjnej.

   17 czerwca 2016 roku po głosowaniu uczniów, nauczycieli i rodziców placówka  otrzymała imię Danuty Siedzikówny ps. Inka. W uroczystości nadania imienia wzięło udział wielu znakomitych gości, m.in. siostrzenica „Inki” Danuta Ciesielska, Anna Fotyga, posłanka do Parlamentu Europejskiego, Maciej Kopeć, podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki. Ceremonię rozpoczęła Msza Św. pod przewodnictwem ordynariusza diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej bp. Edwarda Dajczaka. Na Placu Wolności nastąpiło poświęcenie sztandaru i przekazanie aktu nadania imienia „Inki” Szkole Podstawowej i Gimnazjum w Czarnem. Na koniec odsłonięta została w holu szkoły tablica pamiątkowa ze srebrnym sercem dla „Inki”.

   W roku 2017 dyrektorem szkoły została Barbara Dąbrowa -Jaworska. Szkoła przeszła gruntowny remont w ramach termomodernizacji, powstała sala do zajęć terapii integracji sensorycznej, gabinet psychologa, logopedy, pomieszczenia do zajęć indywidualnych. W szkole zrezygnowano z papierowych dzienników na rzecz elektronicznego. Tradycyjne tablice zastąpiono monitorami interaktywnymi. W roku szkolnym 2024/25 pracowało  68 nauczycieli, uczyło się 464 uczniów.

Źródła: Kroniki szkolne,  T. Gasztold, W. Zybajło, M. Zybajło, Miasto i gmina Czarne, Czarne-Człuchów 2001